روز جهانی زن خجسته باد !

و این هم چند سخن کوتاه و لی پربار از دکتور صبورالله سیاه سنگ که در از سایت وزین فردا برگرفته شده. با تشکر از فردا.

فشرده در محفل تجلیل از هشتم مارچ در استکهلم

پنچ عکس _ نوشته

صبورالله سیاه سنگ

hajarulaswad@yahoo.com

میگویند خداوند آدم و حوا را از بهشت برون راند. هر باری که به  این فرمان آفریگار اندیشیده ام،  ته دل گفته ام: آدم با داشتن همرهی چون حوا چرا باید نگران از دست دادن بهشت باشد.

هر کودک از نخستین فرزند آدم تا نوزاد بامداد همین امروز همینکه چشم باز کرده برای دیدن، یا زبان کشوده برای گفتن، نامی برتر و نشانی فرازتر از "مادر" ندیده و نگفته است.

اگر تاریخ شرق سرنوشت پریشان زن را به خط شکست و پیچان نوشته، فرهنگ چغرافیای آفتابسوختهء ما این سرافرازی را دارد که بخش چشمگیری از آفریده های هنریش را آشکارا "عشق" نامیده و همه آنها را به معشوقی که بیشتر "زن" بوده، پیشکش کرده است.

تبهکاران آزرم نشناس باید دوبار شرمسار دادگاه تاریخ باشند: بار نخست برای آدمی که به دست آنها کشته میشود و بار دوم برای اندوه بیکران مادری که به خاطر کشته شدن هر فرزند، روزی هزار بار میمیرد و بازهم زنده میماند تا برنامهء شکنجه اش دنباله یابد.

درین میان زن افغان همواره به سنگ ته اجاق میماند، زیرا پیوسته میسوزد و در همه شبهای میان بزرگداشت دو هشت مارچ خاموش و فراموش میشود.

شگفتی راستین کردار زن افغان ولو در بستر مرگ هم باشد، در واپسین سخنش است. او که از رفتن خویش آگاه است، به یکایک آدمهای میان خانه میگوید: "قربان سرت شوم!"

ستایش پدیدهء این چنین پاکیزه سرشت و سترگ را زبان و الفبای تازه تری باید.

فری به تو ای زن، ای فردوس روی زمین

درود بر تو ای فروزانترین نماد آفرینش و قربانی دیرین

جهان بی ما باد و بی تو نه، ای اشک تاریخ، سنگ صبور سنگین، نازنین

[][]

سویدن، 4 مارچ، 2006